Een vader, een moeder en een kind hebben de mogelijkheid om te ontkennen dat de man waarmee moeder getrouwd is (of een geregistreerd partnerschap heeft) het vader van het kind is.

De enige grond voor ontkenning van het vaderschap is het feit dat de man niet de biologische vader is van het kind.

Termijnen voor ontkenning vaderschap:

Zowel de man, de moeder als het kind kunnen een verzoek tot ontkenning van het vaderschap indienen bij de rechter. Dit moet wel binnen strikte termijnen gebeuren:

Termijn moeder: Omdat de moeder op de hoogte moet worden geacht van het feit dat de man niet de biologische vader van het kind is, moet de moeder binnen één jaar na de geboorte van het kind een verzoek tot ontkenning van vaderschap indienen bij de rechtbank.

Termijn man: Voor de man geldt niet het moment van geboorte van het kind als aanvang van de termijn, maar het moment waarop hem bekend is geworden dat hij vermoedelijk niet de biologische vader van het kind is. Ook hier geldt een termijn van één jaar.

Termijn kind: Door het kind kan het verzoek tot ontkenning van het vaderschap bij de rechtbank worden ingediend binnen drie jaren nadat het kind bekend is geworden met het feit dat de man vermoedelijk niet zijn biologische vader is. Indien het kind gedurende zijn minderjarigheid bekend is geworden met dit feit, kan het verzoek tot uiterlijk drie jaren nadat het kind meerderjarig is geworden, worden ingediend.

Er is nog een aantal mitsen en maren; zo kunnen de ouders het vaderschap niet ontkennen als een ander dan de echtgenoot de verwekker is, maar de man vóór zijn huwelijk met de moeder wist dat zij zwanger was. Ook gelden er wat andere uitzonderingen.

Tenslotte het bewijs:
Biologisch vaderschap kan door bloedonderzoek of DNA-onderzoek bijna met zekerheid worden bewezen. De rechter kan daarvoor een deskundigenonderzoek eisen. Aan een weigering aan een dergelijk onderzoek mee te werken mag de rechter conclusies verbinden.